HARLINGER WANDELVERHALEN

2. Om tenslotte in Leeuwarden te worden opgehangen
   
   De doodstraf werd voor Nederland, ten tijde van vrede, in 1870 afgeschaft. Na de Tweede Wereldoorlog werd 152 maal de doodstraf opgelegd, waarvan er veertig door het vuurpeloton werd uitgevoerd. Voor 1870 werd de doodstraf regelmatig opgelegd. Dit kon door het zwaard of door ophanging. In de praktijk werd dit laatste toegepast. De executies in Friesland werden te Leeuwarden uitgevoerd. De spotnaam voor de Leeuwarders herinnert daar nog aan: galgelappers.
   
   Op 23 maart 1860 werd Ype (Baukes) de Graaf uit Workum in het openbaar opgehangen. Deze executie, die op marktdag werd gehouden en veel publiek trok, was de laatste, die in vredestijd werd voltrokken, voordat de doodstraf werd afgeschaft. Ype (Baukes) de Graaf bracht de meeste tijd, die hij buiten de gevangenis doorbracht, in Harlingen door. Hij was al op jeugdige leeftijd op het slechte pad geraakt en op 18-jarige leeftijd wordt hij wegens herhaalde diefstal tot twee jaar tuchthuis veroordeeld. Hierna volgt al snel een tweede veroordeling: geseling met een strop om en 7 jaar tuchthuis. In 1843 wordt Ype veroordeeld tot geseling, brandmerking en 8 jaar tuchtschool. Na deze straf blijft hij drie jaar op vrije voeten om uiteindelijk toch weer tegen de lamp lopen. Vijf jaar tuchthuis en geseling was dit maal de straf.
   In Harlingen, waar hij gedurende zijn vrije jaren verbleef, had hij kennis gekregen aan Aafke Monsma. Zij trouwden niet, maar toch kregen ze twee kinderen. Een van de kinderen overlijdt jong, de tweede is vijf jaar oud als haar vader in 1859 vrijkomt en weer naar zijn gezinnetje terug wil keren. Aafke wil echter niets meer van hem wil weten. Ype dringt aan, maar Aafke blijft weigeren.
   Ype Baukes de Graaf druipt af, maar op de avond van vrijdag 2 september slijpt hij in de Spoketuin bij de Kerkpoortsbrug zijn mes aan beide kanten vlijmscherp. De volgende morgen al gaat hij heel vroeg naar de aardappelmarkt. Hij neemt aan dat Aafke daar aan het werk zal zijn. Harlingen kende toen nog vele grachten en vaarten. Daarvan werd druk gebruik gemaakt om groente, aardappelen, turf en andere handelswaar met bargen aan te voeren. Ype treft Aafke op de Spekmarkt, waar ze met sjouwwerk bezig was. Hij loopt op haar toe en waarschuwt haar nog een maal met de woorden: "Aafke, beraad je". Aafke blijft weigeren. Hierop trekt Ype zijn mes en steekt zeven keer toe. "O, mien arm kien, mien arm kien", waren Aafkes laatste woorden. Dokter Ansingh, die men te hulp heeft geroepen, kan niets meer doen.
   Haar moordenaar was ondertussen de stad uitgevlucht, maar keerde al snel terug en deed alsof er niets gebeurd was. Politieman Westra herkent hem echter en houdt hem aan. Op weg naar het politiebureau dreigt de samengestroomde menigte de arrestant aan te vallen. Agent Westra kan dit maar met moeite verhinderen. Op het bureau geeft Ype Baukes de Graaf al snel toe dat hij de moord heeft gepleegd. Verder vertelt hij ook van plan te zijn geweest zijn dochter te vemoorden. Daarna had hij zelfmoord willen plegen. Op 7 november 1859 werd Ype Baukes de Graaf door het Provinciaal Gerechtshof ter dood veroordeeld. Zijn verzoek om gratie aan Koning Willem III wordt afgewezen.
   De uitdrukking "Aafke beraad je" werd daarna nog lange tijd in Harlingen gebruikt om iemand, zij het gekscherend, ernstig te waarschuwen.