Hitlers laatste wonderwapen

Zeven weken voor de Duitse capitulatie, maakte testpiloot Lothar Sieber de eerste bemande raketvlucht. De raket, met een frame van gelamineerd hout, was ontworpen door Erich Bachem.
De BA-349 was een klein "vliegtuig" dat bedoeld was om vijandelijke bommenwerpers te onderscheppen. Daarvoor werden in de neus een aantal projectielen geplaatst. Na de korte aanval moest de piloot zich met een parachute in veiligheid brengen. Het toestel zelf zou ook met een parachute een redelijk zachte landing moeten maken. Maar in principe was het goedkoop te produceren toestel, voor eenmalig gebruik gemaakt. Het liep allemaal een beetje anders. Blijkbaar wist Lothar na de explosieve start, niet meer wat boven en onder was.
Na 55 seconden, waarin 7 kilometers werden afgelegd, verdween de adder onder het gras.

Vanaf 1943 had de Geallieerde luchtmacht vrij spel boven Duitsland. Dag en nacht vielen de bommen en de Luftwaffe was niet in staat meer om Duitsland te verdedigen. De legerleiding wendde zich uit wanhoop tot het publiek. Een van degenen die reageerde was Erich Bachem, directeur van een fabriek voor vliegtuig-onderdelen in Waldsee (Wurttemberg). Bachem was een gedreven ingenieur en ontwikkelde in een aantal maanden het eerste raketvliegtuig in de geschiedenis. Het is “die Natter” (de adder). In eerste instantie wijst de Luftwaffe de plannen af. Bachem wendt zich tot de SS, die al langer het belang van de rakettechnologie inziet, en zij lijven het project in. In tegenstelling tot de andere militaire productiemiddelen, werd de fabriek in Waldsee, niet door dwangarbeiders draaiende gehouden, maar er werden afgekeurde SS-soldaten te werk gesteld. In december 1944 worden de eerste prototypes geproduceerd en uitgeprobeerd. Na een aantal mislukkingen; er werd uiterst explosieve brandstof gebruikt, die ter plekke moest worden gemengd, wat regelmatig tot explosies en brand leidde.

In december 1944 wordt een poging ondernomen om de Adder te lanceren. Het rakettoestel wordt door een bommenwerper in de lucht gebracht. De eerste proeven mislukken, maar in het voorjaar van 1945 wordt de druk van de SS steeds groter, ook al beseft vrijwel iedereen dat de oorlog verloren is. De testpiloot met de meeste ervaring, Klockner, weigert. Hij verklaart dat de Adder een vliegende bom is. Hij wordt uit het project gegooid. De SS vindt een geschikte kandidaat. Lothar Sieber, een Luftwaffe luitenant, die tot gewoon vlieger is gedegradeerd. Hem is er alles aangelegen om zijn rang terug te winnen. Hij voert diverse riskante testvluchten uit. Sieber wordt beloofd, dat hij na zijn vlucht in de Adder, zijn rang van luitenant terug zal krijgen. Iedereen weet, dat de vlucht tot mislukken gedoemd is, maar zwijgt. Op 1 maart 1945 klimt Sieber in het raketvliegtuig, om even later met het geweld van 8000 pk. in de lucht te worden geblazen. De Adder verdwijnt in de wolken, om even later terug te keren. Met 1000 km/ph boort het toestel zich in de grond. Sieber komt in de explosie om. Hij wordt wel onder de rang van luitenant begraven.

De evaluatiegegevens, die de oorlog hebben overleefd, vermeldden dat men nog 4 tot 6 maanden nodig dacht te hebben, De oorlog in het Westen is dan allang voorbij. Waldsee is de plaats, waar de eerste lancering van een raketvliegtuig heeft plaatsgevonden. Erich Bachem schakelde na de 2e Wereldoorlog, met succes, over op de bouw van caravans en kampeerwagens.